کد مطلب:315511 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:176
وصیتهای جاودانه
هنگامی كه امام (علیه السلام) نزدیك بودن اجل حتمی را دریافت، فرزندانش را نصیحت نموده و به كار بستن مكارم اخلاق و اعمال نیك را بدانان سفارش كرد و به آنان دستور داد اسلام را در رفتار و روش خود مجسم سازند.
[ صفحه 97]
در اینجا برخی از بندهای وصیت امام را نقل می كنیم:
الف - آراستگی به تقوای الهی كه اساس بنای شخصیت اسلامی است و موجب شكوفایی و آگاهی كامل فرد می گردد.
ب - پایبندی به حق در گفتار و كردار كه بدین وسیله حقوق حفظ می گردد و عدالت اجتماعی میان مردم حاكم می شود.
ج - ستیز با ظالم و ایستادگی در برابر او و یاری مظلوم، كه بدین ترتیب یكی از بزرگترین اهداف اسلام كه آن را دنبال می كند؛ یعنی، اقامه ی عدل، محقق می گردد.
د- تلاش برای اصلاح ذات البین، بهبود رابطه ی میان اشخاص، زدودن كینه و نفرت از دلها و آشتی دادن مخالفان كه از برترین و مهمترین اعمال اسلامی است؛ زیرا بدین گونه جامعه ای مبتنی بر محبت و دوستی، پا می گیرد.
ه - رعایت حال یتیمان، پیوند با آنان و برآورده ساختن خواسته های آنان؛ این اصل از اصول تأمین اجتماعی و مسؤولیت اسلامی است كه اسلام آن را در نظام اقتصادی خود ابداع كرده است.
و- نیكی به همسایگان و كمك رسانی به آنان؛ زیرا این كار موجب گسترش محبت میان مسلمانان می گردد و در عین حال از مهمترین روشهای حفظ وحدت و یگانگی جامعه ی اسلامی است.
ز- عمل كردن به احكام، سنن و آداب قرآن، كه بهترین ضامن سلامتی رفتار آدمی و پالایش روح و بالابردن سطح اندیشه و عمل اوست.
ح - برپاداشتن نمازها در وقت خود به بهترین شكل؛ زیرا نماز ستون دین و معراج مؤمن است و آدمی را به آفریدگار هستی و بخشنده ی زندگی، شرف اتصال می دهد و در نتیجه او را به بالاترین مرحله ی كمال می رساند.
[ صفحه 98]
ط - حفظ و زنده داشتن مساجد با یاد خدا، اعم از علم یا عبادت؛ زیرا مساجد ازمهمترین مراكز گسترش آداب و فضیلتها میان مسلمانان است.
ی - جهاد در راه خدا با جان و مال برای برپاداشتن بنیادهای دین، زنده كردن سنت و میراندن بدعت.
ك - گسترش محبت و دوستی میان مسلمانان با پیوندها و نیكی كردن و كنار گذاشتن هر آنچه موجب از میان رفتن وحدت میان آنان می گردد، مانند قطع رابطه و پشت كردن به هم.
ل - برپاداشتن سنت امر به معروف و نهی از منكر؛ زیرا این عمل به ایجاد جامعه ی سالمی كه عدالت بر آن حاكم است می انجامد. ولی ترك آن، پیامدهای ناگواری دارد كه جامعه را به گرداب فتنه و بلا می اندازد، مانند حاكم شدن فاسقان و اشرار بر مردم كه در آن صورت، دیگر دعای مردم به اجابت نخواهد رسید.
اینها برخی از وصیتهای حضرت بود كه در بستر مرگ به فرزندانش سفارش كردند. [1] .
[ صفحه 97]
در اینجا برخی از بندهای وصیت امام را نقل می كنیم:
الف - آراستگی به تقوای الهی كه اساس بنای شخصیت اسلامی است و موجب شكوفایی و آگاهی كامل فرد می گردد.
ب - پایبندی به حق در گفتار و كردار كه بدین وسیله حقوق حفظ می گردد و عدالت اجتماعی میان مردم حاكم می شود.
ج - ستیز با ظالم و ایستادگی در برابر او و یاری مظلوم، كه بدین ترتیب یكی از بزرگترین اهداف اسلام كه آن را دنبال می كند؛ یعنی، اقامه ی عدل، محقق می گردد.
د- تلاش برای اصلاح ذات البین، بهبود رابطه ی میان اشخاص، زدودن كینه و نفرت از دلها و آشتی دادن مخالفان كه از برترین و مهمترین اعمال اسلامی است؛ زیرا بدین گونه جامعه ای مبتنی بر محبت و دوستی، پا می گیرد.
ه - رعایت حال یتیمان، پیوند با آنان و برآورده ساختن خواسته های آنان؛ این اصل از اصول تأمین اجتماعی و مسؤولیت اسلامی است كه اسلام آن را در نظام اقتصادی خود ابداع كرده است.
و- نیكی به همسایگان و كمك رسانی به آنان؛ زیرا این كار موجب گسترش محبت میان مسلمانان می گردد و در عین حال از مهمترین روشهای حفظ وحدت و یگانگی جامعه ی اسلامی است.
ز- عمل كردن به احكام، سنن و آداب قرآن، كه بهترین ضامن سلامتی رفتار آدمی و پالایش روح و بالابردن سطح اندیشه و عمل اوست.
ح - برپاداشتن نمازها در وقت خود به بهترین شكل؛ زیرا نماز ستون دین و معراج مؤمن است و آدمی را به آفریدگار هستی و بخشنده ی زندگی، شرف اتصال می دهد و در نتیجه او را به بالاترین مرحله ی كمال می رساند.
[ صفحه 98]
ط - حفظ و زنده داشتن مساجد با یاد خدا، اعم از علم یا عبادت؛ زیرا مساجد ازمهمترین مراكز گسترش آداب و فضیلتها میان مسلمانان است.
ی - جهاد در راه خدا با جان و مال برای برپاداشتن بنیادهای دین، زنده كردن سنت و میراندن بدعت.
ك - گسترش محبت و دوستی میان مسلمانان با پیوندها و نیكی كردن و كنار گذاشتن هر آنچه موجب از میان رفتن وحدت میان آنان می گردد، مانند قطع رابطه و پشت كردن به هم.
ل - برپاداشتن سنت امر به معروف و نهی از منكر؛ زیرا این عمل به ایجاد جامعه ی سالمی كه عدالت بر آن حاكم است می انجامد. ولی ترك آن، پیامدهای ناگواری دارد كه جامعه را به گرداب فتنه و بلا می اندازد، مانند حاكم شدن فاسقان و اشرار بر مردم كه در آن صورت، دیگر دعای مردم به اجابت نخواهد رسید.
اینها برخی از وصیتهای حضرت بود كه در بستر مرگ به فرزندانش سفارش كردند. [1] .
[1] ر.ك: نهج البلاغه، كتاب 47.